Bibliotheek TU Delft

Het bibliotheekgebouw dat is ontworpen door Mecanoo architecten maakt onderdeel uit van de TU Delft campus en wordt dagelijks gebruikt door honderden studenten en docenten. Het gebouw wordt gekenmerkt door de hoge kegel en het grasdak.

Symbiose
Bij het ontwerpen van een grote nieuwe universiteitsbibliotheek dringen zich uiteenlopende oriëntaties op. Van beroemde bibliotheekgebouwen als de oude Bibliothèque Nationale in Parijs (1875) van architect Henri Labrouste of de stadsbibliotheek van Stockholm (1927) van Erik Gunnar Asplund gaat de oproep uit om een geavanceerd hedendaags gebouw te maken. Dat gebouw moet een prominente plaats bieden aan de toegang tot de digitale snelweg, maar toch ook verwijzen naar belangrijke tradities, die de beschikbaarheid van kennis en de ingetogen sfeer van studeren in een riante omgeving inhouden. In het geval van Delft moet het gebouw, met duizend werkplekken en de faciliteiten voor het ontvangen van drieduizend studenten per etmaal, bovendien het hart van de universiteit zijn en een gezicht geven aan een campus met de omvang van een stadswijk. Voorts is er de situering achter de centraal gelegen aula, het brutalistische bouwwerk van de architecten Van de Broek en Bakema, grote namen uit de geschiedenis van de universiteit. Door contrast is een symbiose gevonden, het oprijzende beton van de aula en het landschap waarin de bibliotheek is geschoven vormen een nieuwe eenheid.

Pushpin
Zoals een blaadje papier bij een punt omhoog gehouden kan worden, zo is een groot grasvlak aan een kant opgetild. In de holte ligt de bibliotheek. Een kegel, het symbool van de techniek, prikt als een pushpin landschap en bibliotheek aan elkaar vast. Met grasdak, klimaatgevels, opslag van warmte en koude in de grond is het gebouw hoogwaardig ecotechnologisch uitgevoerd. Bij het binnenkomen wordt een blik gegund op het verzonken magazijn met de onvervangbare boeken. Binnen verbluft een hoogoprijzende hangende boekenkast. De diepblauwe achtergrond maakt de kast met de minder kwetsbare boeken tot een wandvullend decor van een theaterstuk. De kolommen in de centrale hal dragen niet alleen, maar verlichten en verwarmen ook. Het aangelichte metalen plafond loopt zonder onderbrekingen door over alle ruimten heen. De vloer strekt zich uit in de kleur van Saharazand.

Perspectief
Een bibliotheekgebouw moet concentratie mogelijk maken door stilte, comfortabel meubilair en door aangenaam licht. Behalve door de met glas gevulde klimaatgevels komt daglicht het gebouw binnen door de kegel die tot in de centrale hal steekt. De kegel geeft bovendien vorm aan verschillende leeszalen. In de zaal die aansluit op de centrale hal staan op lange tafels driehonderd werkstations met schotten daartussen in een verschuivend perspectief opgesteld, ontleend aan Labrouste.

Mecanoo architecten

Mecanoo is officieel opgericht in 1984 en wordt geleid door founding partner en creatief directeur Francine Houben, ontwerp- en research directeur / partner Dick van Gameren. Het hoofdkantoor van Mecanoo is gevestigd aan één van de oudste grachten in de historische stad Delft (NL). Mecanoo heeft ruime ervaring met het ontwerpen en realiseren van unieke gebouwen die de ambities van klanten vertegenwoordigen en tegelijkertijd levendige ruimtes voor eindgebruikers creëren. Elk project beantwoordt aan de bureaufilosofie van People, Place en Purpose. In onze methodologie staan mensen (people) centraal, we spelen specifiek in op de locatie (place) en bij de functionaliteit (purpose) houden we rekening met eventuele toekomstige veranderingen. Door de jaren heen hebben we geleerd dat functies onvermijdelijk veranderen; daarom maken we gebouwen die zijn voorbereid op (on)voorspelbare veranderingen in de toekomst.